HİLÂL-İ AHMER MECMÛʻALARI / CİLT 4

Türkiye Hilâl-i Ahmer Mecmû‘ası Sayı 41 1889 Kongrede bulunduğumuz esnâda hâsıl etdiğim fikir, istihsâl eylediğim maʻlûmât medeniyetin terakkî eylediği yerlerde çocuk aşkının, insâniyet ve merhamet hissinin tezâyüdü, nâ be-mahal bir kibr u nahvetin, asılsız bir taʻassubun, sunûf-ı ictimâʻiye farkının, fırka siyâseti ihtilâfının zevâli, tekmîl insânların tesânüdü netîcesidir. Bizde çocuklarda görülen vefeyât, tegaddîde fikdân-ı kifâyet, fakr u zarûret Avrupa'nın hemen hiçbir yerinde yokdur. Memleketimiz fakîr olmak ile asrî hayr u hasenât müessesâtından, teʻâvün ve tesânüd teşkîlâtından mahrûmdur. Böyle olduğu hâlde en az muʻâvenet gören de Türk ve müslümân çocuklarıdır. Çocuklarımıza hâricden muʻâvenetin kasr u tahdîdinde ihtilâf-ı iʻtikâd gibi bazı esbâbın dahl ü teʼsîri olsa bile hiç değil ise zevâhiri kurtarmak için velev cüzʼî muʻâvenetde bulunulacağı ümîdiyle yine ihtiyâcâtı ızhâr ve talebde ısrâr etmek fikrindeyim. İhtiyâcâtıma dâir lâzım geldiği kadar neş- riyât ve işâʻâtda bulunmak ve dâimâ bu yolda inʻikâd eylemekde olan kongrelerde isbât-ı vücûd ile memleketimizi bi-hakkın temsîl ve dâimâ aleyhimizde hattâ umûr-ı hayriyede vukûʻ bulan erâcîf ve müfteriyâtı red ve muʻâvenet talebinde ısrâr etmek îcâb eder. Yalnız böyle ara sıra inʻikâd eden kongre ve konferanslarda bulunarak memleketi temsîl etmek değil, Avrupa'da neşriyâtı taʻkîb eyleyerek dâimâ cemʻiyât-ı muhtelife ile münâsebâta girişmek ve bu sûretle bir tarafdan terakkiyâtdan istifâde ve diğer cihetden aleyhimize vâkiʻ olacak müfteriyâta cevâb vermek vatanımızın menâfiʻ-i âliyesindendir. Görülüyor ki, Avrupa'da hattâ umûr-ı hayriye- ye âid kongrelerde, ictimâʻlarda bile memleketimizin seviye-i medeniye ve ictimâʻiyesini düşürmek üzere düşmanlarımız dâimâ fırsat beklemekde ve zamânında [187] husûsuyla bizlerden bir mümessil ve muhâtab bulunmadığını hisseyledikleri anda çirkin ve hiç meʼmûl edilmedik müfteriyâta tasaddî etdikleri görülmekdedir. Mütâreke esnâsında, fî 1920 senesinde İstanbul ile bazı sevâhilimiz Yunanî- lerin ayakları altında ezildiği gibi sırada Etfâle Muʻâvenet Beynelmilel İttihâdı risâlesinin 10 Teşrîn-i Sânî târîhli nüshasında 'Türkiye' bahsinde neşrolunan makâle-i âtiye nazar-ı dikkati câlibdir: '-Rum Çocuklarına Muʻâvenet, Yunan Vatan-perver Cemʻiyeti, Türkiye'de bulunup bazıları Gelibolu Cemʻiyet-i Hayriyesi ta- rafından muvakkaten toplanan ve fakat çoğu sokaklarda serseri dolaşarak evlerden atılan enkâz ile beslenen ve geceleri ötede beride gizlenen metrûk Rum çocuklarına, eytâmına muʻâvenete çalışıyor. İstanbul'daki cemʻiyet bu bîçâreleri toplamağa ve Heybeliada'da Ticâret Mektebi'nde vâsiʻ bir melceʼ meydâna getirmeğe çalışıyor. Cemʻiyet Edirne'de 209, Gelibolu'da 150, Sinsidere'de 324, Sinop'da 250, Tokat'da 50, Karasu'da 260, Trabzon'da 50, Samsun'da 650, İnöz'de 150 yataklık dârüleytâmlar teʼsîs eyledi. Cemʻiyetin bugün meşgûl olduğu eytâmın adedi 6.000'dir. Hiç şübhe yok ki, şâyân-ı himâye bir bu kadar çocuk da Türk evlerinde yâhûd câmiʻler içinde kapalı bir hâldedir!?!' İşte Yunanîler ve emsâli tarafından her fırsatda edilen bu yolda müfteriyât Avrupa'da zâten aleyhimizde vâkiʻ olacak erâcîfe inanmağa müstaʻid Hıristiyan âleminde pek fenâ bir teʼsîr hâsıl etmekdedir. Her Türk'ün vazîfesi irfânen ve ictimâʻen düşmanlarımızdan daha ziyâde yükselerek bu gibi müfteriyâtı reddetmek ve hissiyâtımızın bâ-husûs cemʻiyet-i muztaribe, beşeriyet-i müşfikaya karşı dâimâ insânî olduğunu isbât eylemekdir. İʻâne cemʻinde teʼmîn-i muvaffakiyet tasadduk, tesânüd husûsunda intizâma ve her hâlde teş- kîlât-ı lâzıme ittihâzına vâbestedir.