HİLÂL-İ AHMER MECMÛʻALARI / CİLT 5

Türkiye Hilâl-i Ahmer Mecmû‘ası Sayı 43 2012 mürâcaʻat edebilecekler ve bu daʻvete icâbet edenlere bir himâye-i mahsûsa ve bazı gûne muʻâfiyet ibrâz ve irâʼe eyleyebileceklerdir. [270] İkinci Fasıl Teşkîlât ve Müessesât-ı Sıhhiye Altıncı Mâdde- Teşkîlât-ı sıhhiye-i seyyâre yani seferber ordularla berâber gitmek üzere vücûda getirilen teşkîlât-ı sıhhiye ve müessesât-ı sâbite-i sıhhiye muhâribler tarafından mazhar-ı riʻâyet ve sıyânet olacakdır. Yedinci Mâdde- Teşkîlât ve müessesât-ı sıhhiyeye karşı gösterilmesi îcâb eden himâyeden eğer düşmana karşı hareket-i muzırra icrâsı sûretiyle istifâde edilirse bu himâye merfûʻ olur. Sekizinci Mâdde- Âti'z-zikr husûsât teşkîlât ve müessesât-ı sıhhiyeden birini altıncı mâdde ile teʼmîn olunan himâyeden mahrûm edecek bir mâhiyeti hâiz değildir: 1-Teşkîlât veya müessesât-ı sıhhiye meʼmûrîn ve müstahdemîninin müsellah olması ve bunların nefeslerini veyâhûd idârelerinde hastagân ve mecrûhîni müdâfaʻa için silâhlarını istiʻmâl eylemeleri 2-Müsellah tımârcıların fikdânı hasebiyle teşkîlât ve müessesât-ı sıhhiyenin muntazam bir emirnâmeyi hâmil nevbetçiler veya müfreze-i askeriye tarafından muhâfaza edilmesi 3-Teşkîlât veya müessesât-ı sıhhiyede mecrûhînden alınmış ve henüz meʼmûrîn-i âidesine tev- dîʻ edilmemiş esliha ve fişenk bulunması. Üçüncü Fasıl Meʼmûrîn ve Müstahdemîn-i Sıhhiye Dokuzuncu Mâdde- Münhasıran mecrûhîn ve hastagânı kaldırmak ve nakl-i tedâvî etmek ve teşkîlât eylemek hizmetiyle mükellef meʼmûrîn ve müstahdemîn ile ordulara merbût meʼmûrîn-i rûhâniye her gûne ahvâlde mazhar-ı riʻâyet ve himâyet olacaklardır. Bunlar düşmân eline düşecek olurlar ise kendilerine üserâ-yı harb gibi muʻâmele edilmeyecekdir. Sekizinci mâddenin 2 numara- lı fıkrasında musarrah ahvâlde ahkâm-ı mezkûre teşkîlât ve müessesât-ı sıhhiyenin muhâfazasına meʼmûr olanlar hakkında dahi tatbîk olunur. Onuncu Mâdde- Hükûmet-i metbûʻaları tarafından usûlü vechile tanınmış ve meʼzûniyet istih- sâl eylemiş olan ve orduların teşkîlât ve müessesât-ı sıhhiyesinde istihdâm edilen muʻâvenet-i ihtiyâ- riye cemʻiyetleri efrâdı dahi kavânîn ve nizâmât-ı askeriyeye tâbiʻ olmak şartıyla haklarında mâdde-i sâbıkada beyân olunan meʼmûrîn ve müstahdemîn muʻâmelesi icrâ edilir. Her hükûmet gerek henüz vakt-i sulhda ve gerek muhâsamâtın bidâyet veya esnâ-yı cereyânında ve her hâlde fiʻlen istihdâm- dan evvel kendi ordularının heyʼet-i resmiye-i sıhhiyesine mesʼûliyeti tahtında icrâ-yı muʻâvenet için meʼzûniyet verdiği cemʻiyâtın esâmîsini taraf-ı âhara işʻâra mecbûrdur. On Birinci Mâdde- Bir bî-taraf memleket tarafından tasdîk olunmuş bir cemʻiyet hükûmet-i metbûʻasının evvelce muvâfakatı ve bizzât taraf-ı muhâribin meʼzûniyeti munzam olmadıkça kendi meʼmûrîn ve müstahdemîn ve teşkîlât-ı sıhhiyesiyle muhârib bir hükûmete îfâ-yı muʻâvenet edemez. Bu muʻâveneti kabûl eden muhârib o muʻâvenetde bir gûne istifâdeye mübâşeret etmezden evvel düşmana teblîğ-i keyfiyet etmeğe mecbûrdur.